سرویس سینمایی هنرنت: برزیل، کلمبیا، کوبا، جمهوری دومینیکن، مراکش، مقدونیه شمالی، رومانی، سوئد و تونس کشورهایی هستند که در یک هفته اخیر، نمایندگان خود را برای رقابت در بخش اسکار فیلم بلند بین‌المللی (با نام قبلی فیلم خارجی‌زبان) در نود و دومین دوره جوایز اسکار، به آکادمی علوم و هنرهای سینمایی معرفی کرده‌اند.
برزیل فیلم “زندگی نامرئی ایوریدیسی گوسمائو”(The Invisible Life of Euridice Gusmao) به کارگردانی کریم عینوز را به نمایندگی از خود برای رقابت در بخش فیلم بلند بین‌المللی به آکادمی معرفی کرد. هشتمین فیلم عینوز امسال جایزه بهترین فیلم بخش نوعی نگاه جشنواره کن را دریافت کرد که دومین بخش مسابقه این جشنواره است و به استعدادهای نو اختصاص دارد.
“زندگی نامرئی ایوریدیسی گوسمائو” داستان دو زن در برزیل دهه ۱۹۵۰ را روایت می‌کند که با سرکوب و تبعیض دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند. فیلم بر مبنای خاطرات مادر عینوز ساخته شده است.
“زندگی نامرئی ایوریدیسی گوسمائو”
عینوز این فیلم را بر مبنای رمانی نوشته مارتا باتاله و با الهام از خاطرات دوران کودکی خود از سختی‌های زندگی مادرش در ریو دو ژانیرو در اواسط دهه ۱۹۵۰ ساخته است. کارول دوارچی و فرناندا مونته‌نگرو بازیگر معروف برزیلی – که در ۱۹۹۸ برای کار خود در فیلم “ایستگاه مرکزی” به کارگردانی والتر سالس نامزد اسکار بهترین بازیگر زن شد – در “زندگی نامرئی ایوریدیسی گوسمائو” بازی می‌کنند. (برزیل آخرین بار با “ایستگاه مرکزی” شانس دریافت این جایزه اسکار بهترین فیلم بلند بین‌المللی را داشت).
برزیل تا سال گذشته ۴۶ فیلم برای رقابت در بخش فیلم بلند بین‌المللی به آکادمی معرفی کرد و تاکنون چهار بار نامزد دریافت این جایزه بوده است. این کشور تاکنون در چند بخش مهم دیگر جوایز اسکار نامزد شده است، از جمله فرناندو میرلس و کاتیا لوند برای فیلم “شهر خدا” که در ۲۰۰۴ نامزد پنج جایزه اسکار از جمله بهترین کارگردان شد.
تریلر “Monos“ به کارگردانی آلخاندرو لاندس با بازی جولین نیکلسن بازیگر آمریکایی نماینده کلمبیا در جوایز اسکار ۲۰۲۰ خواهد بود. این فیلم سال گذشته در جشنواره ساندنس در بخش مسابقه فیلم‌های داستانی سینمای جهان، جایزه ویژه داوران را دریافت کرد. این فیلم همچنین نماینده کلمبیا در جوایز گویا امسال است.
“Monos“
فیلم داستان یک گروه نوجوان شورشی است که همراه گروگان خود که زنی آمریکایی (با بازی نیکلسن) است از جنگلی در آمریکای جنوبی عبور می‌کنند.
“Monos” که سومین فیلم بلند داستانی لاندس است، در جشنواره‌های لاتین نمایشی موفق داشت و برنده جوایزی چون جایزه بهترین فیلم کلمبیایی و جایزه ویژه تماشاگران در جشنواره فیلم کارتاهنا همین‌طور جایزه بهترین کارگردان در جشنواره فیلم سانتیاگو در شیلی و جایزه بهترین موسیقی متن برای میکا لوی (“زیر پوست” و “جکی”) در جشنواره فیلم بوئنوس آیرس شد.
کلمبیا از ۱۹۸۰ تا سال گذشته ۲۷ بار نماینده به آکادمی علوم و هنرهای سینمایی معرفی کرد. “آغوش مار” به کارگردانی سیرو گرا در ۲۰۱۵ در این بخش نامزد اسکار شد و سال پیش “پرندگان مهاجر” (آدم‌های همیشه مسافر) دیگر فیلم سیرو گرا به فهرست کوتاه نامزدها راه پیدا کرد.
“یک مترجم” (A Translator) به کارگردانی رودیگو باریوسو و سباستین باریوسو نماینده کوبا در بخش فیلم بلند بین‌المللی است. این فیلم تولید مشترک کوبا و کانادا و درباره یک استاد زبان روسی در دانشگاه هاوانا است که وقتی کودکان آسیب‌دیده در فاجعه هسته‌ای چرنوبیل برای درمان به کوبا فرستاده می‌شوند، مأموریت پیدا می‌کند به‌عنوان مترجم آن‌ها مشغول کار شود. این فیلم در سال ۲۰۱۸ در جشنواره بین‌المللی فیلم شانگهای جایزه بهترین کارگردان را برد و نامزد دریافت دو جایزه از انجمن کارگردانان کانادا هم بود.
“یک مترجم” بیست و یکمین فیلمی است که کوبا از ۱۸۷۸ تاکنون به آکادمی معرفی کرده است. این کشور در ۱۹۹۴ با فیلم “توت‌فرنگی و شکلات” به کارگردانی توماس گوتیرز آلئا و خوان کارلوس تاویو نامزد اسکار شد.
جمهوری دومینیکن با فیلم “آپارتچی” (Projectionist) به کارگردانی خوزه ماریا گابرال شانس خود را در جوایز اسکار امسال امتحان می‌کند. هفتمین فیلم این کارگردان که اولین بار در دنیا امسال در جشنواره فیلم میامی نمایش داده شد، نوعی ادای احترام به سینمای پیش از عصر دیجیتال است که از منظر لنزهای صاحب یک سینمای سیار روایت می‌شود.
“آپارتچی”
پیش از این دو فیلم دیگر گابرال نیز نماینده جمهوری دومینیکن در بخش فیلم بلند بین‌المللی بود: “Jaque mate!” در ۲۰۱۲ و “دارکوب‌ها” در ۲۰۱۸٫
جمهوری دومینیکن از ۱۹۸۳ تا سال گذشته ۱۱ بار وارد رقابت اسکار بهترین فیلم بلند بین‌المللی شد، اما هنوز نامزد اسکار نشده است.
“آدم” (Adam) به کارگردانی مریم توزانی نماینده مراکش در اسکار است. این فیلم سال گذشته در بخش نوعی نگاه جشنواره کن نمایش داده شد. اولین فیلم بلند داستانی توزانی درباره یک مادر مجرد باردار و مستأصل با بازی نسرین الراضی و زنی کم‌حرف با بازی لبنى ازابال که به او پناه می‌دهد.
“آدم”
توزانی این فیلم را از روی تجربیات پدر و مادر خودش ساخته است که وقتی داشتن فرزند بدون ازدواج ممنوع بود در طنجه به یک زن مجرد باردار پناه دادند.
“آدم” پانزدهمین فیلمی است که مراکش از ۱۹۷۷ به اسکار فرستاده است. هیچ‌کدام از فیلم‌های قبلی نامزد نشدند.
مقدونیه شمالی فیلم مستند “سرزمین عسل” (Honeyland) به کارگردانی تامارا کوتفسکا و لوبومیر استفانوف را به نمایندگی از خود به آکادمی معرفی کرد. این فیلم سال گذشته در جشنواره فیلم ساندنس در بخش مسابقه فیلم‌های مستند سینمای جهان نمایش داده شد و جایزه بزرگ داوران این بخش را دریافت کرد. فیلم درباره یک زنبوردار در دهکده‌ای دورافتاده است.
“سرزمین عسل”
“سرزمین عسل” شانزدهمین فیلمی است که مقدونیه شمالی به اسکار می‌فرستد. این کشور در ۱۹۹۴ با فیلم “پیش از باران” به کارگردانی میلچو مانچفسکی نامزد اسکار بهترین فیلم بلند بین‌المللی شد.
فیلم کمدی “The Whistlers” به کارگردانی کورنلیو پورومبویو به نمایندگی از رومانی در بخش اسکار فیلم بلند بین‌المللی رقابت می‌کند. این فیلم اولین بار در دنیا امسال در بخش مسابقه رسمی جشنواره کن به نمایش درآمد.
شرکت ماگنولیا پیکچرز حق پخش فیلم در آمریکا را در اختیار دارد. این شرکت در هفت سال گذشته پنج نامزد بخش بهترین فیلم بلند بین‌المللی از جمله “مربع” (“میدان”) در ۲۰۱۷ و “دله‌دزدها” در ۲۰۱۸ را در آمریکا توزیع کرده است.
داستان درباره یک افسر پلیس است که به جزیره اسپانیایی لا گومرا می‌رود تا هم زبان آل سیلبو را یاد بگیرد و هم یک تاجر جنجالی را که در بخارست بازداشت شده است آزاد کند.
“The Whistlers” بعد از “پلیس، صفت” (۲۰۰۹) برنده جایزه داوران بخش نوعی نگاه و جایزه فیپرشی جشنواره کن، دومین فیلم پورومبویو ۴۳ ساله است که به نمایندگی از رومانی در اسکار شرکت می‌کند.
پورومبویو در ۲۰۰۶ با “۱۲:۰۸ شرق بخارست” جایزه دوربین طلایی کن را برد و با فیلم “گنج” (۲۰۱۵) نیز در بخش نوعی نگاه جایزه گرفت.
رومانی از ۱۹۶۶ تا سال گذشته ۳۴ بار نماینده به اسکار معرفی کرد. این کشور تنها یک بار با فیلم “آن طرف تپه‌ها” (۲۰۱۲) به کارگردانی کریستیان مونجیو به فهرست کوتاه نامزدهای اسکار بخش فیلم بلند بین‌المللی راه پیدا کرد که آن فیلم نیز در نهایت نامزد نشد. بعد از نادیده گرفته شدن فیلم برنده نخل طلای کن “چهار ماه، سه هفته و دو روز” ساخته مونجیو در ۲۰۰۷ در بخش فیلم بلند بین‌المللی، آکادمی روند رأی‌گیری برای انتخاب فیلم‌های فهرست کوتاه را تغییر داد و یک کمیته اجرایی تشکیل داد که سه فیلم این فهرست را با نگاه کاملاً تخصصی انتخاب کنند.
“The Whistlers” بعد از ونیز در جشنواره فیلم تورنتو و بعد در جشنواره فیلم نیویورک نمایش داده می‌شود. ماگنولیا پیکچرز این فیلم را ۲۸ فوریه اکران می‌کند.
درام “و بعد ما رقصیدیم” (And Then We Danced) به کارگردانی لوان آکین به نمایندگی از سوئد در رقابت اسکار شرکت می‌کند. این فیلم اولین بار امسال در بخش دو هفته کارگردانان جشنواره کن روی پرده رفت.
داستان فیلم در دنیای رقص در گرجستان روی می‌دهد و درباره رقصنده‌ای به نام مراب (با بازی لوان گلباکیانی) است که عاشق بزرگ‌ترین رقیب خود می‌شود. گلباکیانی برای کار خود در این فیلم به‌تازگی در جشنواره فیلم سارایوو برنده جایزه بهترین بازیگر مرد شد. “و بعد ما رقصیدیم” تولید مشترک سوئد، فرانسه و گرجستان است.
“و بعد ما رقصیدیم” پنجاه و هشتمین فیلمی است که از سوئد از ۱۹۵۶ به آکادمی معرفی کرده است. تنها فرانسه، ایتالیا، اسپانیا و ژاپن تاکنون بیش از سوئد در تاریخ جوایز آکادمی فیلم به بخش فیلم بلند بین‌المللی معرفی کرده‌اند. این کشور تاکنون ۱۶ بار در بخش فیلم بلند بین‌المللی نامزد دریافت جایزه شده و سه بار برای فیلم‌های “چشمه باکرگی” (۱۹۶۰)، “همچون در یک آینه” (۱۹۶۱) و “فانی و الکساندر” (۱۹۸۳)، هر سه به کارگردانی اینگمار برگمان، این جایزه را دریافت کرده است. برگمان و فدریکو فلینی، ۱۹۵۷ و ۱۹۵۸) تنها کارگردان‌هایی هستند که دو سال پیاپی بنده اسکار این بخش شدند. سوئد آخرین بار در ۲۰۱۷ با فیلم “مربع” (“میدان”) ساخته روبن اوستلوند نامزد جایزه فیلم بلند بین‌المللی شد.
“پسر عزیز” (‘Dear Son) به کارگردانی محمد بن عطیه نماینده تونس در اسکار خواهد بود. این فیلم اولین بار در دنیا سال پیش در بخش دو هفته کارگردانان جشنواره کن روی پرده رفت. داستان این درام خانوادگی بر یک زوج تونسی از طبقه متوسط متمرکز است که امید زیادی به آینده تنها پسرشان دارند و وقتی می‌فهمند که او به گروه تروریستی داعش در سوریه پیوسته است شوکه می‌شوند.
“پسر عزیز”
لوک و ژان-پی‌یر داردن برادران فیلمساز بلژیکی از تهیه‌کنندگان “پسر عزیز” هستند. این فیلم پس از نمایش در کن در چند جشنواره بین‌المللی دیگر شامل شیکاگو، میامی و سائو پائولو نیز روی پرده رفت.
“پسر عزیز” بعد از “هادی” (۲۰۱۶) دومین فیلم بلند داستانی محمد بن عطیه است. فیلم اول او در جشنواره برلین برنده جایزه بهترین فیلم بلند اول و جایزه خرس نقره‌ای بهترین بازیگر مرد شد.
تونس از ۱۹۹۵ تا سال گذشته پنج بار در اسکار شرکت کرد. این کشور هنوز نامزد نشده است.
ژاپن، ترکیه، الجزایر، بلژیک، کامبوج، اکوادور، استونی، گرجستان، آلمان، فلسطین، پاناما، کره جنوبی، سوئیس، اوکراین و ایران دیگر کشورهایی هستند که پیش از این نمایندگان خود در نود و دومین دوره جوایز اسکار در بخش فیلم بلند بین‌المللی را به آکادمی معرفی کردند تا تعداد رقبا فعلاً به ۲۴ فیلم برسد.
این بخش تا سال گذشته “فیلم خارجی‌زبان” (Foreign Language Film) نام داشت، اما هیئت رئیسه آکادمی در جلسه‌ای که آوریل امسال برگزار شد تصویب کرد نام آن به “فیلم بلند بین‌المللی” (International Feature Film) تغییر کند. گذشته از این، هیئت رئیسه تصویب کرد تعداد فیلم‌های فهرست کوتاه نامزدهای این بخش از ۹ فیلم به ۱۰ فیلم افزوده شود.
آخرین مهلت معرفی فیلم‌های بلند بین‌المللی به آکادمی اول اکتبر ۲۰۱۹ (۹ مهر) است. رأی‌گیری برای انتخاب نامزدهای اسکار فیلم بلند بین‌المللی در دو مرحله انجام می‌شود. ابتدا ۱۰ فیلم به فهرست کوتاه راه پیدا می‌کنند و درنهایت پنج فیلم به‌عنوان نامزدهای نهایی معرفی می‌شوند که اسامی آن‌ها ۱۳ ژانویه ۲۰۲۰ (۲۳ دی) همراه نامزدهای دیگر بخش‌های جوایز اسکار اعلام خواهد شد. فیلم‌های ارائه‌شده باید در فاصله اول اکتبر ۲۰۱۸ تا ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۹ در کشور خود اکران عمومی شده باشند.
نود و دومین دوره جوایز اسکار یکشنبه ۹ فوریه ۲۰۲۰ (بامداد دوشنبه ۲۱ بهمن به‌وقت ایران) در دالبی تیه‌تر در هالیوود برگزار می‌شود.
منبع: هنرآنلاین
